Giresun evladı bir şair daha Hakka yürüdü . Şiirleriyle konuşacağımız bir Giresun şairi daha aramızdan ayrıldı . Çocukluğumda Debboy mevkiinde gezerken hatırladığım kadirşinas insan Dayımoğlu’yla tanışma şansım olmadı . Bir kaç kere Nuriş atölyesine yolu düştüğünü anımsıyorum . Nefesli bir şiir dili olan ustanın öldüğünü duyunca çok üzüldüm . Uzun bir eğitim süreci geçirmeyen Dayımoğlu ; İlkokulu Yeşil Giresun mektebinde , Orta Okul ise zaten bir tane olduğu için Merkez Orta Okuluna bitirdi. Sendikacılık ve Zonguldak maden işçiliğinden sonra Giresun ‘ a döndü ve geri kalan yaşamını , ölene dek Giresun ‘ da sürdürdü .
Şiirlerinde toplumsal gerçekçi bir hava görülen şairimiz Bahtiyar Öztürk , Dayımoğlu mahlasını kullanırdı . Biz de onu Dayımoğlu olarak bilirdik . Ne güzel ve ince bir mahlas . Biz Karadenizlilerin de çok sevdiği bir kelimedir dayımoğlu , tıpkı bacanak kelimesine yüklediğimiz mecaz gibi . Sevdiğimiz arkadaşımıza bacanak demez miyiz ? O da bizim dayımoğlu şairimizdi! Bir şiirini derste de kullanmıştım! Haberi de olmamıştır … İlk şiir kitabı İstasyon , Ali Avni Öneş ve Naim Tirali büyüklerimizin öncülüğünde yayınlanmıştı . İlk ürünlerini otuz kırklı yıllarda Giresun yerel gazetelerinde yayınlamıştır . Giresun ‘ u terk etmemesi onun şiirine etki etmemiştir . Yerel bir şair değil , şiirleriyle ulusal bir şair olmuştu .
Onun şiir ve şair çevresine baktığınız zaman ne kadar şanslı olduğunu anlarsınız . En yakın dostları , Aziz Nesin ve Mihri Belli’dir. Ayrıca Yaşar Kemal , Abbas Sayar, Naim Tirali , Ahmet Kaçar, Necati Cumalı , Behice Boran, Samim Kocagöz ve Ali Avni Öneş ‘tir . Aziz Nesin onun için : “Kitapsız şair demiştir .” Çünkü mevcut kitabının baskısı ortada yoktur !Ustanın ‘öykülere’konu olacak derece de alkol düşkünlüğü olmuştur . Şiirlerine yansımayan bu durum , onun insani bir yanılgısı olarak düşünülmelidir . Keşke o güzel insan , bu kadar alkol almasaydı diyebiliriz ! Eşi Emine Hanıma düşkünlüğü de şiirlerine ilham olacak derecedir . Çok özel ve iyi bir baba duruşu olduğunu şiirlerinden anlıyoruz .
Rahmetli gazeteci ağabeyimiz Mehmet Yüksel ‘ e verdiği bir röportajda eşine ve ailesine verdiği öneme atıf yapmıştır . Sevgili eşi Emine Hanımın sevgisine verdiği önemi bir şiirle taçlandıran şairimiz , bakınız neler söylemiş :” İki Sevgili Yan Yana / Aha geldik, aha gidiyoruz / Beraber olduğumuzdan bu yana / Bir kere olsun daha öte var demeden bir birimize / Ömürlerimiz bir, sevgilerimiz bir / Ellerimiz Bir.” Ne sade bir tefekkür dili , ne güzel bir sevgi dili . ‘Aha geldik aha gidiyoruz’ kullanımı , ne kadar Giresunca . Şairimizi yerel dilinden ve anlama kattığı güzellikten dolayı kutlamak lazım . Dünyaya böyle çelebice bakmak ne güzel !
Dünyaya soldan bakan bir ozan olarak , kendi bulunduğu aidiyetle de yüzleşmesini bilen bir kişiliktir Dayımoğlu . Eşraf bir baba ve çevresinde büyüyen şair , işçi ve emekçi insanımızı da göz ardı etmez . Paylaşmacı , dayanışmacı bir dili vardır .Kimlik şiiri , onu ve şiirini anlatan tam kimlikli bir metindir : “Toprak ağası / Bir dedenin / Yarıcılardan yana torunu / Fındık tüccarı / Banka bir babanın /İşçi olan oğlu / Bu benim Giresun’da / Yüreği sevgiyle dolu / Bahtiyar Dayımoğlu” İnsan duruşu , ötekini anlama ve empati , vicdan dili buna denir . İyi şair de böyle düşünür zaten . Ötekini anlamayan , melali anlamayan iyi şair olamaz . Dayımoğlu ; ötekini , melali anlayan bir şairdi .
Rahmetli yaşarken değeri bilinen bir ozan oldu . İltifat gören marifet zayii olmaz .Şiirlerinin temaları arasında ; iş , emek , ekonomi , bağımsızlık , sıradanlık ilk dikkati çeken konulardır . Turhal şekerde , kömürde , yeraltında , sıradan işçi yaşamlarını anlattığı dizeler , onun toplumcu duruşunun olduğunu gösteren metinlerdir : Çok çalıştım / Tarım işlerinde / Yapım işlerinde / Turhal şeker fabrikasında / Ereğli kömür işletmesinde / Çok çalıştım /Karıştım emekçilere / Yoldaş oldum / 18 yaşımda” Yoldaş şiirinin dizeleri tam da onun dünya görüşüne ve seçtiği hayat öngörüsüne uygundur . Dizelerde emeğe saygıyı öne çıkaran şairimizi rahmet ve şükranla anarken , Allahtan sevenlerine sabır , edebiyat dostlarına da başsağlığı dilerim .
İsa Çolaker