Bir sonu gelmeyen rüyaya dalar Akşam odalarda fersiz aynalar Durgun sularında hepsinin yer yer Eski bir hatıra sanki genişler Maziden yâdigâr kalan bir hisle Serpilen yağmurla örtülen sisle Birden kapanıp da akşamın ufku Gererken asabı hasta bir uyku Bir hayal ufkudur kalplerimize Aynalar ki sessiz anlatır bize Maziye karışan günlerimizi Bizden iyi tanır aynalar bizi ... Devamını Oku »