Etiket Arşivi: ÜLKÜ TAMER

  Edebiyat, merhamet ve vicdanın ifadesidir. Öyle de olması gerekir. Bazı edebiyat erbabının icraları, edebiyatın kötülük yolundaki taşlarını döşemektedir. Bunu şiir, roman, hikâye yoluyla yapanlar olduğu gibi, karikatürize edenler de mevcuttur. Bu yapılanlara kötülüğün edebiyatı diyebiliriz. Aşağıdaki ifadeleri gördüğünüz zaman, bana katılacağınızı düşünüyorum. Aslında edebiyat kötüye düşmandır, âmâ bu tipler kötülüğe neferdirler. Metinleri gördüğünüz de hakikatin ışığını da görmüş olacaksınız. ... Devamını Oku »

  Hava keskin bir barut kokusuyla dolar, Kapanırdı daha ilk gününde okullar. Bir afyon ruhu gibi baygın yönetimden Hayalimde tek lider bir sen kalmışsın, sen! Hülyasındaki milyonlarca tanka gülen Gözlerin, bıyığın ve ak pak gerdanınla Ne koalisyoncuydun sen, Necmiye abla. Partiniz kutu gibi küçük bir partiydi, Kadınları çarşafla örtük bir partiydi. Hükümetin batmasına yakın saatlerde Hemencecik çark ederdin Meclis kürsüsünde, ... Devamını Oku »

KUZGUN Ortasında bir gecenin, düşünürken yorgun, bitkin O acayip kitapları, gün geçtikçe unutulan, Neredeyse uyuklarken, bir tıkırtı geldi birden, Çekingen biriydi sanki usulca kapıyı çalan; “Bir ziyaretçidir” dedim, “oda kapısını çalan, Başka kim gelir bu zaman?” Ah, hatırlıyorum şimdi, bir Aralık gecesiydi, Örüyordu döşemeye hayalini kül ve duman, Işısın istedim şafak çaresini arayarak Bana kalan o acının kaybolup gitmiş Lenore’dan, ... Devamını Oku »