Hava keskin bir barut kokusuyla dolar,
Kapanırdı daha ilk gününde okullar.
Bir afyon ruhu gibi baygın yönetimden
Hayalimde tek lider bir sen kalmışsın, sen!
Hülyasındaki milyonlarca tanka gülen
Gözlerin, bıyığın ve ak pak gerdanınla
Ne koalisyoncuydun sen, Necmiye abla.
Partiniz kutu gibi küçük bir partiydi,
Kadınları çarşafla örtük bir partiydi.
Hükümetin batmasına yakın saatlerde
Hemencecik çark ederdin Meclis kürsüsünde,
Yaz kış taze temeller atardın her köşede,
O temellerde akasyalar açardı baharla.
Ne koalisyoncuydun sen, Necmiye abla.
Önce ticaret odan, sonra grubun vardı,
Bıyığın ince, boyun anahtar kadardı.
İçini gıcıklardı bütün muhaliflerin
Televizyondan yayılan o gevrek sesin.
Kabul edilinceye kadar erken seçim
Manevî fabrikalar kurardın en fazla.
Ne koalisyoncuydun sen, Necmiye abla.
Gönül verdin derlerdi o delikanlıya,
En sonunda varmışsın bir Ispartalıya.
Bilmem şimdi hâlâ bu son kocanda mısın,
Yoksa akıncılarla cihad yolunda mısın?
Bırak, geçmiş günleri gönlüm hatırlasın,
Hatırada kalan şey değişmez zamanla.
Ne koalisyoncuydun sen, Necmiye abla.
– Ülkü Tamer, Necmiye Abla
(Yaşamak Hatırlamaktır, Anılar Kitabı)