İsa Çolaker Kişisel Web Sitesi Edebiyat ve deneme yazıları
Giresun ‘ a iş yoğunluğum nedeniyle az gidebiliyorum . Ne zaman Giresun ‘ a gitmeye kalksam bir merhabam eksiliyor ! Nasıl mı ? Yaşımız kemale erdi ve işin kötüsü , çevremizden arkadaşları bir bir kaybediyoruz . Ölümün insanı eksiltmesi kadar , selam ve merhaba dediğimiz arkadaşlar da eksilmeye başladı . Kaderin kazaya veya ölüme dönüştüğü anları yaş ilerleyince daha iyi anlıyorum . Telefona sarılıp baş sağlığı dilediğim zaman da , bir merhaba ve arkadaş eksildiğimizi anlıyorum . Ne yaparsın ölüm apansız ve trajik olarak kapımızda . Ne kadar hazır ve donanımlı olduğumuz da tartışılır! Doğarken ölümün arifesinde olduğunu bilen birisi olarak ölüm değil de , ayrılık ve eksik merhabalar beni yoruyor ! Ölümün bir varlık nedenimiz olduğunu da biliyorum . İnsanlar bir birini yaşatarak yaşar der Monteigne . Yani doğan biri , ölen birinin yerini alır kısaca !
Ölümün hakikati beni sarsmaz ama , yakın dostlarımın ölümüne çok da üzülüyorum . Çocukluğumun Söken ‘ i ve arkadaşlarımın ölümü . Yalçın Tozlu , İbrahim Hafızoğlu , Öcal , Orso Kemal , Cengiz Albayrak vs . Bu arkadaşlarımı kaybedeli epey olmasına rağmen , hala dün gibi aklımdan çıkmıyor . Deniz gezmeleri , futbol , bahçe sohbetleri vb . yaşadığınız tüm ayrıntılar aklımın bir köşesinde duruyor . İnsan unutmakla mükellef bir varlık ama , gel gör ki ölüm unutulmuyor . Söken çayırındaki kovalamaca ve Köymen ‘ lerin bahçesindeki Amasya elması aşırmaları nasıl unutulur ? İnsan hatıra ve hafıza deposudur . Unutmakla malul olmamıza rağmen , arkadaşlıklar ve ayrılıklar unutulmuyor . Unutmak da istemiyorum . Yaşadıklarıma saygım ve sevgim bunu gerektiriyor . Ne diyor Yunus Emre : “Yalancı dünyaya konup göçenler / Ne söylerler ne bir haber verirler / Üzerinde türlü otlar bitenler / Ne söylerler ne bir haber verirler .” Giden dostlarım Hakka yürüdükleri zaman , bizi arkada bırakıp gidiyorlar ama , her gidiş bizi de onlara yaklaştırıyor . Bunu da idrak ediyorum .
Şehrin öbür yakasında , yani Yeniyol ‘da ki çocukluğumuz daha taze ölümlere gebe olmuştur . Değerli arkadaşlarımızın yalın ve apansız ölümleri burada da devam etmiştir . Ölümün biteviye soluğunu ensemizde hissettiğimiz anlarda hep Yeniyol aklıma düşer . Yaşın gençliğe dayandığı bir dönemde yaşadık Yeniyol ‘ da . Çekekteki ada ve deniz turları arasında sürdürdüğümüz ömür diliminde , Kız Meslek Lisesindeki maçlarda yükselttik dost ve arkadaşlıklarımızı . Hep diri tuttuk ilişkilerimizi . Üniversite öncesi ve on sekiz yaşın hoyratlığında karşıladık arkadaş ölümlerini : Ringo , Canan , Davut , Mustafa Şahin , Hıdımo , Yunus , Hüsnü vb. Tüm bu arkadaşları dar-ı bekaya oldukça genç ve zamansız uğurladık . Gerçi her ölüm erken ölümdür ama , sonuçta dost ve arkadaşlarınızı öte âleme yolluyorsunuz . Bir kısmının cenazesinde bulunmamama rağmen , içimde hep bir zamanda buluşacağız hissi hasıl olmuştur ! Çünkü bir merhabanız vardı ve şimdi bir merhaba eksildi . Aynen bir merhaba eksilmesi yaşıyorum . Memlekete her geldiğimde bir merhaba diyecek arkadaşım eksildi , ne acı ! Allah yine de bir dayanma gücü de veriyor . Özlemlerimizi aileleri ve akrabalarıyla gideriyoruz. Kime merhaba diyeceğim ya da daha az merhaba diyecek arkadaşım kaldı sorusu beni bu yazıyı yazmaya itti .
Süreç içerisinde kaybettiğimiz Dr. Ali Hakan Güvenç , Dr. Ali Menekşe ve bu sene kaybettiğim İlhan Cinel , Mehmet Güleç , Ali Göreci hocaları da unutmamalıyım . Merhaba kaynaklarım arasında olan bu kişiliklerle yollarım epey kesişmişti … Hepsinin ruhu şad ve mekanı cennet olsun . Her ölüm bir parça hüzün ve hatıradır . Sevenlerini ve arkadaşlarımı daha fazla üzmemek için , merhaba diyecek dostlar eksilmesin diyerek , sevdiğim dost ve arkadaşlarıma ithafen bir şiir armağan ediyorum : “Damla damla oluşuyor hayat / Ölüm kımıl kımıl / Duymak kolay / Anlatmak değil / Her an / Farkındayım / Az az öldüğümün / Bilincindeyim doğan ayın / Eriyen karın akan suyun / Ve usul usul tükenen zamanın.” Ölüm Risalesi adlı şiirinde Erdem Bayazıt usta böyle diyor . Usul usul tükenen zamanı ve sevdiklerimizi alan feleği buradan selamlıyorum . Her şeye rağmen hayat devam ediyor ve biz ölümlerin gerçeğinden hareketle Allah ‘ ımıza şükrederek yaşamaya ve ölülerimize hürmet ve taziyeye devam ediyoruz .
Merhabalarımın eksilmeyeceği ve dostlarımızı kaybetmediğimiz günleri yaşamak dileğiyle , kaybettiğimiz ve dar- ı bekaya uğurladığımız arkadaş ve dostlara Allahtan rahmet dilerim . Arkada bıraktıklarına sabr-ı cemil olsun .
Günün şiiri : “Ne doğan güne hükmüm geçer / Ne halden anlayan bulunur …” Cahit Sıtkı
İsa Çolaker
