Lodostur, esince sert eser, dedim
Üşürsen yüreğin buz keser, dedim
Yabanla gezersen yâr küser dedim
Dediklerim oldu, o anlamadı.
Umuttur her eve tüten bacalar
Çürük tekne sığ suda da bocalar
Çileden çıkaran bu “acaba”lar
Beni de tüketti, o anlamadı.
Erinde-gecinde havuz boşalır
Ortada kupkuru bir yalak kalır
Sevgi azaldıkça göğsün daralır
Dedim… dedim amma o anlamadı.
Umut bağlanmaz ki deli rüzgara
Ses alan ses veren aynı mağara
N’olur rötar yapma başka bahara
Dedim… dedim amma o anlamadı.
Sabah geldi bana sabah da gitti
Karlı dağlar üzerime çığ itti
Anladım ki oracıkta söz bitti
Ben ölmüşüm ama o anlamadı.
Bahaettin Karakoç