İsa Çolaker Kişisel Web Sitesi Edebiyat ve deneme yazıları
Özkan Yalçın arkadaşım , tam bir Sivas delikanlısıydı. Amasya’ya ilk adımımı attığım bir kış günü , Hacı İlyas mahallesindeki ilk evimi eliyle taşıyacak kadar da ” vefalı” bir adamdı. Onun için , onu anmama vesile olan bu yazıya vefa kelimesiyle başladım. Her şehrin yüzünü yansıtan insanlar ve akil adamlar vardır. Edebiyat öğretmeni , yazar ve şair arkadaşım Özkan Yalçın tam böyle bir adamdı. Amasyalı değildi fakat , Amasya’yı ortalama Amasya’lıdan iyi yaşayan ve bu kentin ruhunu keşfetmiş bir “hemşehriydi”.
Güzel insan ve iyi bir dost olan Özkan Yalçın , Amasya’yı bir kent kitabı yazacak kadar iyi seviyordu.”Yedinci Şehir” adıyla maruf kitabında sadece Amasya kentini anlatan Özkan Yalçın , usta bir denemeci diliyle yazdığı kitabında çok iyi bir Amasya tahlili yapmaktadır. Özkan Yalçın , edebi kişiliğini günlük hayatına da yansıtmayı başarmış , dost canlısı bir adamdı. Arkadaşını çevresinde tutmasını bilen ve sevdiği insanı arayan ve soran bir anlayışa sahipti. Değerli arkadaşım , hâl adamıydı. Günlük yaşamayan ve ufuklu kritikler yapan entelektüel bir yapısı da vardı. Ne zaman bir araya gelsek, orada bir edebiyat ortamı oluşurdu.
Arkadaş muhitini de edebi olana göre seçerdi. Bunu , bugün anlayabiliyoruz. Çelebi bir şahsiyet olarak , kimsenin aleyhinde konuşmazdı. Ne anlatacaksa , tarihsel bir olaya atıf ve gönderme yapardı. Maişet derdinde olduğum zamanlarda daha az düşünür ve yazarım derdi. Sonuçta o bir eğitim emekçisi ve hocaydı. Kendini her huzurlu hissettiğinde yazdığını belirtirdi. Ondaki huzursuzluk biraz da vicdanlı bir irfan adamı olmasından kaynaklanıyordu.
Amasya’yı iliklerine kadar yaşayan Özkan Yalçın , kentin sokaklarını adımladığı zaman büyük bir keyif yaşardı. Öğretmenevinin balkonu ona bir loca gibi gelirdi. Sigarasıyla daha anlamlı olan oturmalarımız balkonda tam bir demhaneye dönüşürdü . Ne zaman Yeşilırmak ‘a baksam , ”içinden nehirler akan kentleri severim”(Cemal Süreyya)dizelerini mırıldanırdı. Oturduğumuz balkonu da , dostları için bir muhabbet evine çevirirdi.
Beş Şehir ‘ i yazan Ahmet Hamdi Tanpınar , Altıncı Şehri yazan Ahmet Turan Alkan ‘ dan sonra, Yedinci Şehir ‘ i yazan Özkan Yalçın ‘ ı bir kültürel kent tarihçisi olarak da anmakta yarar var . Çizgilerle resmettiği ve köşe bucak anlattığı Amasya , onun eseri sayesinde bilinir ve görünürlüğü artmış bir kenttir . İleride Amasya ‘ ya hizmet edenler yazılırsa , sanırım ilk sıralarda yer alan bir entelektüel olur . Böyle Amasya sevdalısı bir adam az bulunur . Amasya onun kıymetini ve değerini iyi bilmelidir .
Özkan YALÇIN arkadaşımın eserlerine şöyle bir göz atarsak : “Aşık Veysel , Dramı , Sanatı , Deyişleri / Yağmur Kuşları / Çok Çiçekli Senfoni / Yüreğim Tükeniyor / Yedinci Şehir / Gül Yorgunu / Sevda Çıkmazı ” olduğunu görürüz . Sevda Çıkmazı ‘ nın baskısını görmek ona nasip olmadı . Ölümünden sonra , eserlerinin yeni baskıları piyasadadır . Yazmayı bu kadar önemseyen ve benim yazdığımı göremeyen arkadaşıma ,kalemin sahibinden rahmetler diliyorum . İyi ki seninle tanışmışım sevgili arkadaşım , eserlerinle var olasın .
Özkan Yalçın’ın yaşamındaki önemli bir unsur da çaydır.İyi bir çay tiryakisi olan arkadaşım , bana da çayı sevdiren adamdır. Çay içmeye de çok filozofik bakardı rahmetli dostum. Onu yine bir çay keyfiyle anarken bu yazıyı kaleme aldım. Nur içinde yat sevgili arkadaşım diyerek , Yeşilırmak Gazete’sindeki ilk yazımı da Özkan Yalçın arkadaşıma ithaf ediyorum. Onu bu vesileyle bir kere daha rahmetle , saygıyla ve dualarla anıyorum. Onun Amasya kokan bir şiiriyle yazımı sonlandırayım: ” Dün akşam köprüden geçerken gördüm. / Çok çakır gözlüydü ve dal gibiydi. / Onu gençliğimin ipiyle ördüm. / Tezgâhtan inmemiş son şal gibiydi. / Ki Şirin olamaz olsa Aslı’ydı! / Anlamak mümkün mü neden yaslıydı? / Bakışları süzgün rengi, rengi pusluydu, / Avcılardan ürkmüş maral gibiydi.”
Hamiş: Gazeteye ilk yazım dolayısıyla ; beni yazmaya teşvik eden emektar gazeteci büyüğüm Zeki Karadayı Ağabeye ve okumalarımı yazmaya dönüştürmemi isteyen kitap dostu arkadaşlarıma, selam ve saygılarımı sunuyorum.Vira bismillah.
İsa Çolaker
