İsa Çolaker Kişisel Web Sitesi Edebiyat ve deneme yazıları
Hayatımızda azaltmak ya da çoğaltmak zorunda olduğumuz değerler vardır.Azaltmak,bırakmak zorunda olduklarımızı bir başka yazıda konuşmak dileğiyle,yaşamda çoğaltmak zorunda olduğumuz anlayışlara bakalım.Hayatınızda çoğalttıklarınızın size faydası yoksa,onları azalmakta yara var.Hayatımızda neleri çoğaltalım ki,yaşamımız renklensin,bedenimiz ve ruhumuz rahatlasın.Bunlardan bazılarını yazma yoluyla paylaşmak istedim.
Hayatın hiç bir döneminde hayali ve ona bağlı gelişen istikrarı elden bırakmayalım.İnsan hayal ettiği müddetçe yaşar diyen şair ne doğru söylemiş.İnsanımız hayal kuramaz hale geldi!Ne oldu bize böyle.Hayal,umudun ve sanatın kaynağıdır.Umudu,hayali olan insan,aynı zaman da istikralı insandır.Umudu ve hayali elden bırakmayan birisi olarak diyebilirim ki,hayal insanın ekmeği gibidir.Tüm yazılarımı hayal ve umudumun çoğaltmasıyla yazıyorum.”Dert insana yol gösterir”diyen Mevlana,aslında hüznün ya da hayalin insanı geliştirdiğini anlatmak istemiştir.Hayal, gerçeğin arefesidir.Onu yakalamak için,kendimizin hayalleri olması gerekir.Hayalinin peşinde koşanları da severim.Yaşamını çoğaltan adamların bir tarafında hayalperest bir yapı da vardır.
Hayatımızda çoğaltmamız gereken bir değer yapısı da,şükürdür.Tabiattaki her şeyin şükre bağlı olduğunu bilmemiz gerekir.Olgun birey şükretmeyi de bilir.Yaşamın verili bir tarafı olduğunu unutmayalım.Biz evrene merhaba demeden,bir çok şey bize ikram edilmiştir.Ruhumuz,rızkımız vb. Şimdi bunları inkar etmek mümkün mü?Ayaklarımız toprağa bastığı sürece,bize şükretmek yakışır.Sonrası bir başka alemin konusudur.”Hüner bir kalbi mahzunu sevindirmektir alemde” diyen Fennî ne kadar haklıdır.Biz insanlara ve kalplere şifa olacağız ki,insanlar teşekkür etsin.Şükür,teşekkürle ilişkili bir kelimedir.İnsanlık şükrü unuttuğu zaman,afet ve sosyal meselelerle karşılaşmıştır.
Bizi geliştiren ve yalnızlıktan alıkoyan bir diğer anlayış da,olumlu düşünmek ve dua etmektir.Duanın insana ne kadar yakıştığını yaşayan birisi olarak,dilimizden olumlu niyazları ve iyi dilekleri eksik etmeyelim derim.Olumlu düşünen olumlu yaşar.Psikolojik sorunlarda yaşanan patlama,olumsuz düşünce yapısından diye düşünüyorum.Modern insan sosyal yalnız.Yaşam,otomotiğe bağlanmış gibi hızla akıyor.B u da insanımızın ruhunu boşaltıyor.Her şey para değildir.Değerlerimizin arasında olumluluk yoksa,yandık demektir.Çok pesimist bir insan yapısına doğru gidiyoruz.Sevdiğini vurup intihar edenin adamın ruh hali budur.Ya benimsin,ya kara toprağın sıkışılığı,insanımızın duasız ve olumsuz yapısındandır.”O ki,yarattığı her şeyi güzel yapmıştır”.Secde7.Yani biz doğuştan güzel yaratılıyoruz ama,ne oluyorsa,iler ki dönemlerde bozuluyoruz.Mesele bu.
Güzel söz söylemeyi ve aşkı çoğaltalım derim.İnsanlar biribirini kelimelerle sever.Her kelime bir aşk başlangıcıdır.Kelimenin yoldan çıkaramayacağı insan yoktur!Yani iyi kelimelerle iyi ilişkiler kurarsınız.Kötü kelimelerle ilişki kurmanız mümkün değil.Onlarla ancak insan kaybedersiniz.”Ana ki aşık olmaya akîl diyemem” diyen Ahmedî haksız mıdır?Aşık olmayan kişiye akılı diyemeyen ozan bence haklıdır.Çünkü ben sevemiyorum,insanlardan kaçıyorum diyen insanımızın gönül dünyası sorunludur.İki güzel laf etmek,seni seviyorum demek,hadi sohbet edelim demek zor mudur?İnsanımız aşk deyince illa cinsellik aklına getirmemelidir.İki kelem,güzel bakış,hüsnü niyet,sade dil de aşkın araçlarıdır.Çok dostluklar bunlarla kurulur.Canan can istemişse dostluk ve muhabbettendir,onu isteyene vermemizde bir sakınca yoktur.Çünkü muhabbetin cinsi ve rengi yoktur.
Sevgi konusunda cimrilik de yapmayalım.Yaşamı çoğaltan şeylerden birisi de sevgidir.Sevgiyi azalttığınız zaman,yalnız ve öteki olduğunuzu anlarsınız.Oysa sevgini ötekisi yoktur.Başta Allah olmak üzere cümle mevcudatı sevmekte beis yoktur.Bugün toplum eksikse,bu sevgisizliktendir.Kültür,sanat,edebiyat bu kadar horlanırsa olacağı budur.Kimse seni seviyorum yüceliğini gösteremiyor!Halbuki sevgi arsızdır.Yani sevildiğini bilmek iste insan. “Gönül ne gök, ne elâ, ne lâciverd arıyor,/Âh bu gönül, bu gönül kendine derd arıyor” diyen Nefî,aradıkları konusunda haksız mıdır?Değil.Mesele sizin ne kadar sevgi arsızı olduğunuzdur.Siz sevin,gerisi Allah kerim.Kimse sevgi ve aşktan ölmemiştir!İnsanı sevdiğinizde Allahı,Allahı sevdiğiniz de insanı sevmiş olmuyor musunuz?Evet.Her yönden kazançlıyız.Ben sevgiden sıkıntı çeken insan görmedim, bilakis,sevgisizlikten azalan ve daralan insan bedenlerine şahit oldum.
Yaşamı çoğalmak üzerine yazdığımız yazımızı bir aşk abidesi metinle bitirelim.Her derde deva olan bu şiiri sevgi azlığı çeken sıkıntılı kalplere ithaf ediyorum:..” Kimsesizim, hısmımda yok hasmım da,/Görünmezim, cismimde yok resmim de,/ Dil üzmezim, tek hece var ismim de,/ Barınağım gönül denen yer benim… Benim adım aşk.”Cemal Safi’nin tek hece adlı şiirinden aldığım parça,aşkın kısa bir tarifidir.Aşk,sevgi,şükür dolu anlarınız ve insanlığınız olsun.Kalın güzelce.
